بررسی کارکرد خانواده و اختلال اضطراب اجتماعی: نقش میانجی‌های باورهای ناکارآمد و مهارت‌های اجتماعی

اختلال‌های اضطرابی یکی از شایع‌ترین اختلال‌های دوران نوجوانی و جوانی هستند و از مهم‌ترین انواع این اختلال‌ها می‌توان به اختلال اضطراب اجتماعی اشاره کرد. هدف این پژوهش بررسی نقش مهارت‌های اجتماعی و باورهای ناکارآمد به‌عنوان میانجی رابطه بین کارکرد خانواده و اضطراب اجتماعی بود. روش پژوهش همبستگی از نوع تحلیل مسیر است. جامعة این پژوهش کلیه دانش‌آموزان دختر و پسر کلاس‌های دهم مقطع دوم دبیرستان‌های شهر شهرکرد بود. 1000 داﻧﺶآﻣﻮز ﭘﺴﺮ و دختر (500 دختر و 500 پسر) ﺑﻪ روش نمونهﮔﻴﺮی تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ. شرکت‌کننده‌ها به مقیاس‌های کارکرد خانواده، مهارت‌های اجتماعی، باورهای اعتباربخشی شخصی و اضطراب اجتماعی پاسخ دادند. داده با استفاده از تحلیل مسیر و نرم‌افزار آماری AMOS و شاخص‌های برازندگی تحلیل شدند. یافته‌ها نشان دادند که مدل پیشنهادی از برازش خوبی برخوردار است، و ضرایب مسیر مستقیم کارکرد خانواده به باورهای ناکارآمد، خانواده به مهارت‌های اجتماعی، کارکرد خانواده به اضطراب اجتماعی، باورهای ناکارآمد به اضطراب اجتماعی و مهارت‌های اجتماعی به اضطراب اجتماعی معنی‌دار هستند. هم‌چنین متغیرهای مهارت‌های ارتباطی و باورهای ناکارآمد نقش میانجی مابین کارکرد خانواده و اختلال اضطراب اجتماعی در مدل را بر عهده دارند. در مجموع می‌توان نتیجه گرفت که برای درمان اختلال‌های اضطرابی لازم است مراقبت‌های همه‌جانبه‌ای شامل ارزیابی خانواده، دیگر ابعاد زندگی خانوادگی، کاهش باورهای ناکارآمد و تقویت مهارت‌های ارتباطی صورت پذیرد